Tussen al het werk door dat ik had met het inrichten van de winkel, had ik zin om een review te schrijven van een machine die ik op dat moment in gebruik had: een zwarte FrancisFrancis! X3 Trio. En ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: dit kleine apparaatje levert grootse prestaties.
De ECM Giotto en de Mazzer Mini Electronic A molen vervangen door de kleine, slanke X3 Trio, alsof je een Rolce Royce vervangt door een Fiat 600 (laten we het Italiaanse houden!). Bijna een halve kuub minder koffieapparatuur. Geen tamper, geen afkloplade, geen tamperstation. Wat een ruimte zeg…
Ok. Daar stond ie dan, het rugzakje onder de Francissen. Zwart, klein, een aangezicht net alsof het steven van een schip je nadert, waarbij de hendel van de filterdrager een stevige boegspriet vormt. Aan de bakboordzijde op een verticale rij de drie bedieningsknoppen.
De bovenste voor aan/uit, de tweede om het koffiezetproces te starten en de onderste om de thermostaat voor stomen in werking te zetten. Hoewel de knoppen van plastic zijn, voelen ze degelijk aan. Niks wiebelig, maar stevige, robuuste knoppen. Links van de knoppenrij bevinden zich twee oranje indicatielampjes. De bovenste geeft aan of de machine is ingeschakeld, de onderste vertelt ons of het verwarmingselement (bronzen boiler) zijn best doet.
Met een stevige klik schakel ik de machine in door de bovenste knop in te drukken. De filterdrager er ook meteen in om ook deze een lekker warm te maken om straks geen koffiewarmte te verliezen aan niet opgewarmd metaal. De beide oranje lampjes lichten op. Na 3 minuten gaat het onderste lampje uit, ten teken dat het water in de boiler op koffiezettemperatuur is. We kunnen ons eerste espressootje gaan zetten.
Om dit te doen, pak ik een Diemme serving. Ik open de verpakking, pak een van de twee servings eruit en druk deze netjes in de drager. Hoewel deze nog niet helemaal is opgewarmd, besluit ik de koe bij de hoorns te vatten. Ik pak een nog koud Maranello-espressokopje uit de kast, zet deze onder de x3 filterdrager en druk op de koffiezetschakelaar.
Binnen een seconde gulpt de koffie in het kopje. Benieuwd naar de temperatuur, neem ik een slok. Een koude filterdrager, een niet opgewarmd kopje en …… een espresso op temperatuur, dat is goed zeg! Let wel, niet zo heet als ie kan zijn, maar voor de gehaaste ochtendmens, die snel een espressootje voor vertrek wil wegslaan, warm genoeg. Een zeer goede koude start levert mijn fiatje, wat je van de echte 600 niet altijd kon zeggen!.
Meteen de gelegenheid om de filterdrager van de X3 eens onder de loep te nemen. Deze bestaat uit een hendel, een messing filterhouder, met daarin vastgemaakt een plastic drukring en filterzeefje. In het midden een kruiskopschroefje, waarmee je beide kunt losmaken om een en ander schoon te maken of zo nodig een onderdeel te vervangen. Anders dus dat de normale filterdragers voor servings van bijvoorbeeld de X5 of de X1 Classic, geen uitneembare filterzeefjes, nee, één drager, één vast zeefje, het geheim van het triosysteem, alles in een. Met dezelfde filterdrager zet je de beroemde Italiaanse koffiedrieling: een lungo, (een kleine maat Hollandse koffie), een espresso of een ristretto (zeer kleine espresso)! Nou weten we ook waar die naam vandaan komt!
Drie soorten koffie dus in een handomdraai. En ik realiseer mij opeens dat je dat gewoon letterlijk moet nemen: de mate waarin ik de filterdrager naar rechts in de machine draai bepaalt welke koffie je maakt. Hoe verder ik de filterdrager in de machine draai, hoe hoger de druk op de serving wordt, hoe minder koffie doorloopt per seconde.
Op naar mijn eerste lungo. Ik zet de filterdrager in de meest linkse stand, de ‘choke’ van mijn machinetje helemaal open. Bij het aanzetten van de machine loopt de koffie inderdaad lekker snel door. In 40 seconden is Lungo cup gevuld. Een waar genot als ik daarbij de warmtedamp langs de filter omhoog zie kringelen: dat belooft een goed hete koffie!
Dan nu een espresso besluit ik. Even verder draaien en ik schakel naar espressostand. Een nieuwe pad er in en draaien maar met de machine. Mijn espresso shotglas vult zich in 20 seconden. Een mooie crema, niet zo mooi hazelnootkleurig als een topbarista levert, maar ik vind hem prachtig om te zien.
Tijd voor een ristretto. In de verste stand loopt de koffie het minst snel door. In 13 seconden bereikt de machine 20 ml in mijn testglas. Behoorlijk snel voor ristretto, zeker. Niet optimaal als je het vergelijkt met de barista-machine-molen-bonen combi, maar absoluut acceptabel.
Nu lijkt het allemaal wat ingewikkeld met die verschillende standen. Nou ik kan je vertellen, dat is het niet. De juiste stand is eenvoudig te kiezen. Uiterst links = lungo, uiterst rechts = ristretto, ertussen in is espresso. Om dit allemaal wat makkelijker te maken heeft Francisfrancis op de filterhouder (het gedeelte van de machine waarin u de filterdrager vastmaakt) van groot naar klein drie afbeeldingen van kopjes op de rand aanbracht. Zo kan je in een oogopslag zien, in welke stand je welke koffie krijgt.
Belangrijk is wel te weten dat de plaatjes als indicaties gelezen moeten worden. De hendel hoeft dus niet precies op het plaatje te staan. In de praktijk betekent dat zo ondervond ik, dat met name bij het maken van een ristretto de hendel niet helemaal op het plaatje gedraaid kon worden, wel een eind in de richting. Omdat ik tegen zinloos geweld ben (vast = vast), besloot ik de hendel niet verder in te draaien. Een goede keuze dus!
Omdat ik zo lekker bezig was, heb ik het nog niet gehad over het leuke uitklopbakje dat Francisfrancis bij de X3 levert. Een accessoire die wat mij betreft een schot in de roos is: na een paar keer de houder op het aanrechtpak getikt te hebben om de hete gebruikte servings uit de filterdrager te laten vallen en deze mijn vingers net niet, net wel brandend naar de vullisbak gebracht te hebben, besloot ik mijn ledigheid te overwinnen en heb ik hem erbij gepakt. De gang naar de afvalbak is daarmee met 1 op 4 verminderd, groot is het bakje namelijk niet, handig is ie wel. Geen hete vingers meer, geen natte plekken meer op het aanrecht en vooral geen krassen op het aanrechtblad.
Wat maak ik van dit alles. Om kort te gaan, ik ben onder de indruk van de prestaties van de kleine X3 en zijn Triosysteem. Een lekker machientje, klein en toch stevig. Wat ook opvalt bij het dagelijks gebruik van de X3 is het lage geluidsniveau. Waar bij grote machines de pomp nogal wat decibel kan produceren bij het koffiezetten, vind ik de X3, zacht snorrend, bijna lieflijk zijn werk doen. Het Triosysteem is een uitkomst, zeker voor mensen die vaak wisselen tussen lungo en espresso. Ook Ristretto liefhebbers kunnen er mee uit de voeten, zij het dat de doorloopsnelheid van de koffie wat te hoog is.
Al met al is de X3 een fraaie machine die gezien zijn omvang grote prestaties levert.
Net even anders dan andere is de 0,6 liter grote melkkan van Bumper Coffee. Iets dikker roestvrij staal, fraai uitschenkend en een kek BUMPER op het handvat. Natuurlijk taps toelopend. Erg mooi!
