Andreja staat haar mannetje

Sinds gister hebben wij de Quickmill Andreja aan ons demo-assortiment toegevoegd. Prachtig glimmend staat zij tussen het Italiaanse haantje (ECM Cellini) en de robuuste Deutsche Herr (ECM Mechanika III) in ons winkel. Natuurlijk hebben we Andreja aan de tand gevoeld en tot het uiterste gebracht. Zonder morren of stoten stond ze als een rots in de branding. Mooie espresso's rolden in de kop en melkopschuimen leidde tot perfect melkschuim. We konden geen wanklank vinden aan deze zeer fraai vormgegeven machine. Oordeel zelf!





Kiezen voor een E61 groep machine is bij ons daarmee weer een stukje moeilijker geworden. Daar zit dus maar een ding op. Langskomen en al dat fraais zelf onder handen nemen!

Zwitserse muur

Het regende wat, dus moest ik snel vanmorgen (7.30 uur!) de nieuwe lading Trottet Espressopads lossen. En eenmaal alles tijdelijk even in de winkel gestald, leek een fotootje mij wel leuk! Bij deze dus! (ik was nog niet zo lang op zoals u ziet ...)

Verrast...

Soms raak je verrast door mooie dingen. Deze week had ik dat. En, het zal is niet zo zijn, het had met koffie te maken. Oorzaak van dat alles van de Jura impressa Z5 second generation, zoals de naam al zegt, de tweede generatie van het paradepaardje van Jura.
Nadat ik mijn eerste generatie demo Z5 had verkocht, was het tijd om de Z5 2@once neer te zetten als demomachine in de winkel en deze zelf eens goed uit te proberen. Om kort te gaan, na even wat instellingen gedaan te heben, was ik was verrast door de prachtig werkende 2 @once one touch cappuccino functie. Twee keer gedrukt op de daarvoor betreffende knop en daar rolden beide cappuccino’s (of cappuccini zoals de machine zelf aangeeft in volgens mij correct Italiaans) prachtig in hun koppen. Ik was verrukt! Op naar de 3@once!

Wilt u ook de Z5 2@once in werking zien? Kom dan gerust naar onze winkel. Ik demonstreer hem graag aan u!

Nieuwe Jura Ena 5 getest

De Jura Ena 5 in koffiebes rood

Daar is ie dan. Ehh, is dat hem wel? Wat een klein doosje zeg. De gewone grote dozen van Jura gewend, sta ik wat te kijken van het kleine doosje waarin de nieuwste telg van JURA is verpakt.
Maar een nadere beschouwing leert: het is hem. Benieuwd maak ik de doos open en na de piepschuimen verpakking verwijderd te hebben staat daar mijn machine met de “Espressobruine” zijkanten (ik heb ten slotte een koffiewinkel). En ik moet zeggen, wat een mooie slanke machine! Echt prachtig vormgegeven, iets in duikstand (de achterkant is wat hoger dan de voorkant, de voor en achterkant lopen schuin naar binnen, waardoor het net iets in de verte op een zwemmer in de startblokken lijkt) en daarmee krijgt de machine wat dynamisch.


Goed, aan de slag ermee. Water erin…Het tankje laat zich gemakkelijk uitnemen. Dit keer niet aan de zijkant zoals bij de andere JURA’s maar aan de achterkant. De tank is niet zo groot, er gaat ruim een liter water in (1,1 liter), maar ruim voldoende voor een 1 of 2 persoons huishouden.

Bijzonder fraai is de bonenhouder aan de bovenzijde van de machine. Mooi omrand met een chromen lijst glimmen de bonen door het glas je tegemoet. Leuk detail: de molen is zeer eenvoudig in drie standen in te stellen door aan de chromen ring te draaien. De bonenhouder kan 125 gram koffiebonen bevatten. Zeker genoeg voor 18 koppen koffie, waarmee een gemiddeld een persoons huishouding een kleine week vooruit kan. Prima, want dan blijven de bonen lekker vers! De bonen zijn overigens gemakkelijk bij te vullen: Glazen deksel eraf, bonen erin en klaar is kees. Geen klepjes omhoog, geen moeilijk passende afsluitingen, nee gewoon recht toe recht aan. En….wat staat dat mooi zo’n vol bonenreservoir! Belangrijk is wel dat er voldoende ruimte is om de bonen bij te vullen. Plaatsing onder een kastplank wordt daarmee moeilijker!

Eigenwijs als ik ben, denk ik zonder de gebruiksaanwijzing te lezen, de machine wel aan de praat te krijgen. Ik stel immers de JURA machines zeer vaak in, dus dit zal zich zelf ook wel wijzen. OK, water gevuld, bonen erin en aan dat ding. De display licht mooi op en ik kan de taal instellen. Bakje onder de uitloop en de waterkraan aanzetten om het systeem te vullen (thermoblock). Na een seconden of 10 is dat klaar en de machine gaat zich opwarmen. Een goede minuut later blinkt mij in fraai stoplicht groen (das even wennen!) het woord “gereed” mij tegemoet. Ik ben klaar voor mijn eerste kopje espresso. Ben benieuwd…. Ik draai aan de rotaryswich om te kijken hoeveel ml koffie de machine met een druk op de knop zal geven, maar daar krijg ik geen info over. In plaats daarvan zie ik achtereenvolgens in het menu: 2 koffie (ik wil er een), mild, normaal, sterk en stoom. OK, ik geef toe, ik heb de gebruiksaanwijzing niet gelezen (daarmee regel een van de meesteropleiding voor espressokundigen grof overschreden) en nu kan ik niet eens in het menu de optie voor een kopje ontdekken en erachter komen hoeveel koffie er dan gezet wordt. Mijn grove nalatigheid wordt meteen gestraft en ik besluit toch de gebruiksaanwijzing er bij te pakken.

En meteen ontdek ik de grote truuk: de uitloop van de machine kan gedraaid worden! Draai een uitloopbuisje voor voor een kopje, twee voor twee kopjes…Waar in de volautomaten altijd uit twee uitloopjes een kopje gezet kan worden, zet JURA weer een nieuwe stap: je draait gewoon een enkel uitlooppijpje voor. En op het moment dat je er twee wilt, draai je de uitloop in die stand. Ik kijk er nog eens na en draai een paar keer dan weer de enkele uitloop voor en dan weer de dubbele. Dat loopt fraai is mijn conclusie, niets mis mee!

Dan de programmering van de waterhoeveelheid, ik ga immers voor een espresso en standaard staan deze meestal wat ruimer afgesteld. En dan lees ik hoe eenvoudig dat gaat en herken ik de wijze waarop bijvoorbeeld de S 90 wordt geprogrammeerd. Rotaryknop indrukken, wachten tot deze op de display vraag “genoeg koffie” , loslaten en als je genoeg koffie hebt (de gewenste hoeveelheid) druk je nogmaals op de rotaryknop en klaar is kees… Makkelijker kan eigenlijk niet..

Ja, maar, als ik dan eens een grotere kop wilt drinken, hoor ik u al zeggen…Ook dat kan heel eenvoudig zo blijkt: tijdens het zetten kan ik gewoon de koffiehoeveelheid op ml niveau aanpassen. Hij houdt dan wel de geprogrammeerde hoeveelheid van de espresso vast, maar zodra de koffie loopt, kan ik de hoeveelheid gemakkelijk met de rotaryknop opdraaien naar de maat van een gewone kop van 90 ml. Een mooie "Hollandse" kop koffie met dito crema is het resultaat.

Alles nog een keer uitproberend, kom ik tot de conclusie dat het maalwerk en het zetproces ook bij deze JURA bijzonder stil is. Niet dat harde geklak die sommige machines geven wanneer de koffie wordt gezet en de kinderen blijven gewoon slapen wanneer in de keuken de koffie wordt gezet voor de welverdiende rust.

En dan natuurlijk de hamvraag (raar woord, nu ik het over de smaak van de koffie wil hebben) Hoe goed is de koffie uit deze machine? Onder het schrijven van dit stukje heb ik al diverse espresso’s naar binnen gewerkt. Allemaal zeer goed van smaak. Ook de “Hollandse” kop is heerlijk vol van smaak en goed van temperatuur.

Dan de cappuccino, onze andere veelgemaakte koffieheerlijkheid. Het melkopschuimen op deze JURA gaat via een easy-cappuccinatore. Automatisch dus, rechtstreeks vanuit een kannetje of een melkpak in het kopje, zonder dat je zelf een kundig stomer hoeft te zijn. Ik draai de rotaryknop totdat ik de optie stoom in beeld krijg en druk er een keer op. Omdat de JURA met en enkel thermoblock is uitgerust, moet de machine eerst even opwarmen. Na een kleine 35 seconden is de machine op opschuim temperatuur en kan de stoomknop op de front van de machine omgedraaid worden. De machine geeft zoals bij veel machines eerst een beetje water, waarna al snel mooi opgeschuimde melk de kop vult. Direct daarna laat ik de espresso erop lopen, een mooie cappuccino is het resultaat.

Om kort te gaan: dit kleine wonder levert grootse prestaties en geeft mooie koffie. De machine is niet zo uitgebreid te programmeren als bijvoorbeeld de duurdere JURA’s, maar dat is op zich geen probleem, je kunt immers zeer eenvoudig de waterhoeveelheid bijstellen. De opvangbak voor koffiekoekjes, het bonenreservoir en de watertank zijn niet zo groot. Daarmee is deze machine goed geschikt voor 1 of 2 persoonhuishoudens, minder geschikt voor huishoudens waar veel koffie wordt gedronken. De zij en achterkant van de machine zijn in veel verschillende kleuren te leveren, waarmee deze zowel in een hippe als in een klassieke keuken zijn plekje zal kunnen vinden!


Nog enkele feiten: de waterhoeveelheid (minimaal 20 ml, max 250 ml), de temperatuur (normaal-hoog), de koffiesterkte (mild, normaal, sterk) is voor 1 product te programmeren. Dit is dan de standaard koffieafgifte. Bij twee koppen koffie tegelijkertijd zetten, is alleen een milde koffie mogelijk. (Voor twee sterke koffie moet u dus twee keer 1 sterke kop maken). De machine is uitgerust met een gepatenteerde aan/uit knop: geen standbyfunctie meer, maar direct aan, direct uit. De koffieopvangbak kan 10 koffiekoeksjes bevatten (van 10 zetbeuren, ongeveer 13-15 koppen koffie). Het front van de machine is altijd zilvergrijs. De zij- en achterkanten zijn echter in verschillende kleuren verkrijgbaar: ristrettozwart, espressobruin, koffiebladgroen, crema, koffiebesrood, mountain blue sky en bloesemwit.

De ENA 5 kleuren

Prijs: 699,00 euro. ENA 3 (zonder cappuccinatore): 639 euro. De ENA 3 is alleen verkrijgbaar met zij- en achterkanten in de kleuren pianozwart of pianowit . De cappuccinatore bij de ENA3 is een optie.

Deze machine testen? Kom dan naar onze winkel!

Naar onze online winkel? Klik hier.

De molen van mijn buurman..

Voorgemalen koffie: experimenteer en kies de juiste verhouding!

Toen ik nog geen verstand van koffie had, dacht ik dat je slechts een soort koffie had: koffie voor snelfilterapparaten. Ver in mijn achterhoofd wist ik nog wel dat bonen ook bestonden, maar ja, wie ging in vredesnaam zelf zijn koffie malen als de supermarkt vol lag met prachtig gemalen koffie? Niemand toch?

Inmiddels ben ik wijzer geworden, heb ik wat meer verstand gekregen van koffie. Zo weet ik dat er soorten maling zijn en loopt menig espressootje als honing in de kop. Maar er blijft altijd wat te ontdekken.

Zo was ik, toen ik net begon, in de veronderstelling dat tussen een blik gemalen koffie van de ene fabrikant, geen verschil was met een blik gemalen koffie van een andere fabrikant. Espressomaling is espressomaling, zou je zo zeggen. Niets blijkt echter minder waar. En omdat ik het belangrijk vind te weten wat ik verkoop, heb ik van verschillende fabrikanten verschillende koffies uit het schap gehaald en aan een onderlinge vergelijking onderworpen.

Ik ben hierbij als volgt te werk gegaan:
- per koffiesoort heb ik drie keer een dubbele espresso gemaakt;
- telkens heb ik 14 gram koffie gebruikt (7 gram per espresso);
- tamping gebeurt op de zelfde wijze als ik dat altijd doe;
- twee elementen bepalen tesamen het resultaat: de doorlooptijd en het aantal ml wat in het espressokopje komt in maximaal 25 seconden.

Voor de vergelijking maak ik gebruik van een Mechanika III van ECM Manufakture Heidelberg. Ik weeg de koffie met een Salter precisieweeg schaaltje, dat op de tiende gram nauwkeurig meet en meet het aantal ml in de kop met een professioneel meetglaasje. Voor het aantal seconden heb ik een grote keukenklok staan…

Allereerst maak ik een blik Illy ICN open. Eenmaal afgewogen tamp ik de 14 gram Illy in de filterdrager en doe hem in de machine. Meteen stel ik de machine in werking. Ik schrik…de koffie loopt met een enorme vaart in mijn testglas, binnen 15 seconden is de 35 ml bereikt. Een bleek en dun cremalaagje van 2 mm prijkt bovenop de koffie. Duidelijk onderextractie.

Heb ik wat verkeerd gedaan? Ik check de weegschaal, 100% goed…Ik check het tampen, niet anders dan normaal…Ik check de hoeveelheid: er kan niets gemorst zijn.

Dan nog maar een keer…Ik pak het filterbakje uit de filterdrager, maak het schoon en droog, leg het op het weegschaaltje en druk op “tare”. 0,0 gram geeft het digitale display aan. Goed dus. Ik schep met een theelepeltje precies 14,0 gram Illy in het bakje. Ik plaats het terug in de filterdrager, mors niet, verdeel de koffie gelijkwaardig over het bakje en tamp opnieuw…Een mooie vlakke koffielaag, overal met een gelijke hoogte van de rand, niet scheef aangedrukt. Opnieuw breng ik de filterdrager in de machine, zet de machine weer aan en laat de koffie doorlopen. Ook nu weer stroomt de koffie na 4 seconden met grote vaart in het testglas en na 16 seconden is het testglas weer meer dan vol…..Eenzelfde resultaat als de eerste keer. Een derde keer verandert de zaak niet. Ik besluit de hoeveelheid koffie aan te passen….ook 16 gram blijkt te weinig. Pas bij 17, 2 gram is het resultaat wat het moet zijn.

Enigszins beduusd, maar met goede moed pak ik een blik Caffe New York. En ook hier wordt de “Franceso Illy-norm” – 7 gr, 35 ml, 14 kg tamping, 25 seconden doorlooptijd – van geen kanten gehaald. Hoewel de koffie iets minder snel doorloopt, is het resultaat onder de maat: in 17 seconden is de 35 ml bereikt, een dun cremalaagje ligt op de koffie. En dat terwijl ik weet dat de New York een van de fijnst gemalen koffies is uit het assortiment…

De andere koffies die ik gebruik (Trottet, Diemme) geven op mijn ECM Manufacture Heidelberg geen ander resultaat. Zou het dan aan de machine liggen? Om dat te testen neem ik twee stappen: 1. Ik test de voorgemalen koffies in een andere machine: een Ascaso Dream. 2. Ik neem in plaats van voorgemalen koffie 14 gram koffie gemalen met mijn eigen koffiemolen.

Veel anders worden de resultaten niet, wel duidelijker: Op de Ascaso krijg ik dezelfde kwaliteit koffie als op de Manufacture: te snel doorgelopen, onderextracte koffie. Maar met de zelfgemalen koffie uit de Mazzer trek ik uit beide machines perfecte espresso’s…. 14 gram koffie levert in 25 seconden 35 ml prachtige espresso met een dikke hazelnootkleurige cremalaag, die stroperig uit de uitloop van de filterdrager gulpt. Een ding wordt duidelijk: het ligt dus niet aan de machines, maar de maling van de voorgemalen koffies…die is gewoon te grof.

Er staat dus maar een ding te toen: voor een perfecte espresso met voorgemalen koffie, dien je de Illy-norm van 7 gram per kop dus los te laten, ik zal dus meer koffie per kop moeten gaan gebruiken om de doorloopsnelheid te vertragen. Experimenterend met New York en Illy kom ik uit op zo’n 17 gram voor 2 espresso’s….

Conclusie
Wie met voorgemalen koffie werkt, doet er verstandig aan voor een goed resultaat te experimenteren met de hoeveelheid koffie. In mijn geval was ongeveer 17 gram voorgemalen koffie voor een goede espresso. Ga daarbij uit van een doorlooptijd van 25 seconden voor 35 ml espresso…Probeer gerust met het tampen het resultaat te verbeteren, maar houd het redelijk: het heeft geen zin al je kracht op de koffie bot te vieren. Varieer dan met de hoeveelheid koffie en houd de tamp gelijk aan wat je normaliter doet…Succes!

Tips
- De doorlooptijd start wanneer de schakelaar van de machine wordt aangezet. Vanaf dat moment moet je de tijd meten. Het duurt meestal 5 tot 8 seconden voordat de koffie echt uit de koffieuitloop loopt (dit is echter niet startmoment voor de tijdmeting).
- Doe direct na het aanbrengen van de filterdrager in de machine de machine aan. Als je de drager eerder in de machine doet en je zet deze niet aan, verbrandt de gemalen koffie aan de hete kop van de zetgroep. Hierdoor smaakt de koffie niet meer lekker!
- Leeg de filterdrager direct na het koffiezetten. Hierdoor is de puck gemakkelijk uit te slaan en hou je de machine schoon.
- Doe de lege filterdrager weer in de machine. Zo blijft ie lekker heet en krijgt je een stuk warmere koffie!

Politica's op de koffie

Als oud-politicus - ik heb een tijdje in de gemeenteraad gezeten - werd ik laatst onverhoeds gebeld door een oud collega. Een oudere dame die in de gemeentelijke arena goed van wanten wist en geroemd werd om haar prachtige speeches. De vrouwen van haar partij hadden weer een jaarlijks uitje en nou leek het haar leuk om bij mij te beginnen. Was dat geen goed idee voor de bekendheid van mijn winkel, en het was toch ook gezellig? Nou, dat kon natuurlijk en ook mij leek een leuke happening te worden.

Vandaag was het zo ver.



10 vrouwen van oudere jongeren tot jongere ouderen (in ieder geval van ietsje ouder dan ik tot een stuk ouder), kwamen voor de eerste workshop “Coffee Basics & More”. Van 10.00 tot 12.00 uur vroegen ze mij het hemd van het lijf. Hoe moet je nou melkopschuimen? Welke methode zijn er om cafeïne uit koffie te halen? Is een americano niet hetzelfde als een lungo? En, hoe kom je nou aan al die koffies?

Om kort te gaan het was een zeer geslaagde bijeenkomst. Samen espresso gemaakt, melkopschuimen gedemonstreerd en heerlijke espresso’s en cappuccino’s geserveerd. Veel over espresso en het zetten ervan verteld. En meteen weer geproefd hoe leuk het is om dergelijke workshops te geven. Ik heb er in ieder geval veel plezier aan beleefd! Op naar de volgende. Dus, mocht je zin hebben om met een groep van maximaal 10 personen een workshop “Coffee Basics & More” te volgen, je bent van harte welkom. Ik beloof je, het wordt een leuke bijeenkomst!

Workshop “Coffee Basics & More”, maximaal 10 personen, € 9,95 per persoon.
Inclusief bonbons, fudge en ovenheerlijke appeltaart! Duur: ongeveer 2 uur.

Voor u geproefd…..Dilmah Rose French Vanilla Thee

Deze keer proeven we de Dilmah Rose Vanilla thee voor u. Verleidelijk komt deze thee uit de hoek, met een zacht aroma van rood rozenblad en vanille. Na het driehoeksbuiltje uit het doosje gehaald te hebben ruiken we even aan de thee.

De thee is omcirkeld met een licht zoet aroma van roosblaadjes. We ruiken een mooie theegeur waarin we de honingzoetige van een bloeiende roos treffen, met een ondertoon van vanille. De smaak van de zwarte thee (Single Region Pekoe) is zacht bitter, waarbij de roos en de vanille aanwezig zijn, maar nooit de boventoon voeren. Wat ons betreft levert deze amberkleurige Rose French Vanilla een perfect uitgebalanceerde smaakcombinatie.

Milde thee

Ils sont arrivés !

Het heeft wat langer geduurd, maar we met trots kunnen we zeggen: ILS SONT ARRIVÉS: onze eerste zending BUMPER espressotools is binnen ontvangen. 'Verse doosjes' met Bumper tampers, Bumper Tamperstations, Bumper Uitklopbakken, opschuimkannen, shotglasses. En we mogen zeggen: het was een mooi moment om de spullen uit te pakken. Naar de Bumperproducten

Er is de afgelopen periode ontzettend veel gebeurd. Niet alleen zijn we druk aan het verbouwen in ons bedrijfspand, ook hebben we inmiddels (zonder hard op de trom te slaan) onze winkel en showroom aan de Hogestraat 48 geopend. Blikvanger is een mooie oude winkelkast in het eerste deel van de winkel. Hierin staan veel van onze koffieproducten en espressotools. Een tweede blikvanger is een metershoge poster van Compagnia dell’Arabica. Op de poster staat een prachtig, zeer groot portret van een meisje uit een van de koffiegebieden. Je zult merken, ook zij vangt je blik…

In het tweede deel van de winkel treft u behalve veel cadeauartikelen, theepotten, glazen en noem maar op, ook onze collectie demonstratiemachines. Hiermee kunnen we onze wens waarmaken, dat we machines die het meest gangbaar zijn, ‘hot-en steamy’ voor u klaar willen hebben staan. Dat betekent dat wanneer u op zoek bent naar een andere machine, wij deze aan u ‘koffiezettend en melkschuimend ’ kunnen demonstreren.
Overzicht van de machines die werkend gedemonstreerd kunnen worden.

Sinds enkele weken zijn we geauthoriseerd Jura dealer geworden. We zijn daar erg blij mee, immers als het om volautomaten gaat, levert Jura toch perfecte machines. En de one-touch cappuccino uit de Impressa Z5, echt waar, met slechts een druk op de knop, was absoluut top. Zo gemakkelijk en goed krijg je hem niet uit een andere volautomaat. We hebben de nieuwe Jura J5, de F50 en de Z5 voor u klaar staan in ons demonstratiecentrum. En met 25 maanden garantie. Naar de Jura-producten.

Eerlijk bekennen: ik was vroeger niet zo’n theedrinker. Als ik dan aan thee dacht, dan dacht ik aan een kopje te heet water met een wat matte smaak…Maar dat is nu geheel veranderd, aangestoken door de nieuwe theelijn van Dilmah die we onlangs zijn gaan voeren. Allemaal volstrekt mooie theeën. (Ik kan het niet anders zeggen). Probeer bijvoorbeeld eens de Groene Sencha, de Morroccan Mint, de Lapsong of een van de wattes en ook u zult waarschijnlijk geraakt worden. Naar de Dilmah-theeën

In aantocht: Bumper Coffee Producten

xxx



In onze speurtocht naar perfecte espressotools stuitten we enkele maanden geleden op de producten van Bumper Coffee. Veelbelovende tampers, prachtige tamperstations, een te gekke uitklopbak en mooi vormgegeven melkkannen en shotglasses.

En omdat de reviews van anderen zeer lovend waren, hebben we bij Paul Pratt, eigenaar van Bumper Coffee, nog dezelfde dag samples van deze producten opgevraagd.

Na een kleine week konden we aan de slag en hebben uitgebreide testen gedaan. En die zijn ons zeer goed bevallen! De tampers (verkrijgbaar in 57 en 58 mm) liggen prachtig in de hand. Mooi uitgebalanceerd, van goed RVS. Ideaal vonden we de rubber handel. Stevig, perfect in de hand aanvoelend, gewoon prettig om mee te werken. De basis is zeer licht convex (bollend), wat volgens ons en andere tampexperts de beste resultaten geeft. Omdat Pratt voor kwaliteit gaat, levert Bumper coffee bij elke tamper gelijk een tamperbase: een ronde rubberen 'onderzetter' waarin de tamper in ruste op zijn volgende actie kan wachten!



Helemaal facinerend is de uitklopbak van geborsteld rvs en rubber. Pratt's filosofie bij het ontwerp van deze tool was dat hij niet begreep waarom bijna de hele wereld op lawaaiproducerend hout of plastic de koffiekoeken uitsloeg. Het resultaat is dan ook een uitklopbak met een stevige rubber bodem en wat even wennen is, een rubberen uitklopstang. En het is waar: uitslaan in deze afklopbak is stil, althans een stuk stiller dan uitslaan op een houten of plastic stang. En wat nog leuker is: de filterdrager veert bij het uitkloppen wat terug, wat het gemak waarmee je nu koffie uitslaat stukken vergroot. De bak is wat aan de grote kant, maar eenmaal in gebruik wil je hem niet meer kwijt!



Dat Pratt met Bumper Coffee goed nadenkt over wat ie maakt, blijkt uit uit het ontwerp van de tamperstation. Mooi vormgegeven en zodanig gemaakt dat je ook met filterdragers zonder bodem kunt tampen. Draai simpelwel de tamperstation om, leg de filterdrager op de rubber bovenkant en tampen maar! Maar ook met een gewone standaard filterdrager is deze tamperstation een hit. Stevig, makkelijk te gebruiken en wat vooral handig is: niet zo groot.

Net even anders dan andere is de 0,6 liter grote melkkan van Bumper Coffee. Iets dikker roestvrij staal, fraai uitschenkend en een kek BUMPER op het handvat. Natuurlijk taps toelopend. Erg mooi!


U begrijpt we waren onder de indruk van deze producten. We zijn met Paul overeengekomen als importeur voor Nederland te gaan optreden. Inmiddels is de eerste grote bestelling in productie genomen. Volgens verwachting zal het nog een goede 4 weken duren voordat alles mag/zal arriveren! Wat is wachten soms moeilijk!

Resale-informatie is bij ons verkrijgbaar via info@dekoffiethuiswinkel.nl

FrancisFrancis X3 trio onder de loep.

Tussen al het werk door dat ik had met het inrichten van de winkel, had ik zin om een review te schrijven van een machine die ik op dat moment in gebruik had: een zwarte FrancisFrancis! X3 Trio. En ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: dit kleine apparaatje levert grootse prestaties.




De ECM Giotto en de Mazzer Mini Electronic A molen vervangen door de kleine, slanke X3 Trio, alsof je een Rolce Royce vervangt door een Fiat 600 (laten we het Italiaanse houden!). Bijna een halve kuub minder koffieapparatuur. Geen tamper, geen afkloplade, geen tamperstation. Wat een ruimte zeg…

Ok. Daar stond ie dan, het rugzakje onder de Francissen. Zwart, klein, een aangezicht net alsof het steven van een schip je nadert, waarbij de hendel van de filterdrager een stevige boegspriet vormt. Aan de bakboordzijde op een verticale rij de drie bedieningsknoppen.

De bovenste voor aan/uit, de tweede om het koffiezetproces te starten en de onderste om de thermostaat voor stomen in werking te zetten. Hoewel de knoppen van plastic zijn, voelen ze degelijk aan. Niks wiebelig, maar stevige, robuuste knoppen. Links van de knoppenrij bevinden zich twee oranje indicatielampjes. De bovenste geeft aan of de machine is ingeschakeld, de onderste vertelt ons of het verwarmingselement (bronzen boiler) zijn best doet.

Met een stevige klik schakel ik de machine in door de bovenste knop in te drukken. De filterdrager er ook meteen in om ook deze een lekker warm te maken om straks geen koffiewarmte te verliezen aan niet opgewarmd metaal. De beide oranje lampjes lichten op. Na 3 minuten gaat het onderste lampje uit, ten teken dat het water in de boiler op koffiezettemperatuur is. We kunnen ons eerste espressootje gaan zetten.

Om dit te doen, pak ik een Diemme serving. Ik open de verpakking, pak een van de twee servings eruit en druk deze netjes in de drager. Hoewel deze nog niet helemaal is opgewarmd, besluit ik de koe bij de hoorns te vatten. Ik pak een nog koud Maranello-espressokopje uit de kast, zet deze onder de x3 filterdrager en druk op de koffiezetschakelaar.

Binnen een seconde gulpt de koffie in het kopje. Benieuwd naar de temperatuur, neem ik een slok. Een koude filterdrager, een niet opgewarmd kopje en …… een espresso op temperatuur, dat is goed zeg! Let wel, niet zo heet als ie kan zijn, maar voor de gehaaste ochtendmens, die snel een espressootje voor vertrek wil wegslaan, warm genoeg. Een zeer goede koude start levert mijn fiatje, wat je van de echte 600 niet altijd kon zeggen!.

Meteen de gelegenheid om de filterdrager van de X3 eens onder de loep te nemen. Deze bestaat uit een hendel, een messing filterhouder, met daarin vastgemaakt een plastic drukring en filterzeefje. In het midden een kruiskopschroefje, waarmee je beide kunt losmaken om een en ander schoon te maken of zo nodig een onderdeel te vervangen. Anders dus dat de normale filterdragers voor servings van bijvoorbeeld de X5 of de X1 Classic, geen uitneembare filterzeefjes, nee, één drager, één vast zeefje, het geheim van het triosysteem, alles in een. Met dezelfde filterdrager zet je de beroemde Italiaanse koffiedrieling: een lungo, (een kleine maat Hollandse koffie), een espresso of een ristretto (zeer kleine espresso)! Nou weten we ook waar die naam vandaan komt!

Drie soorten koffie dus in een handomdraai. En ik realiseer mij opeens dat je dat gewoon letterlijk moet nemen: de mate waarin ik de filterdrager naar rechts in de machine draai bepaalt welke koffie je maakt. Hoe verder ik de filterdrager in de machine draai, hoe hoger de druk op de serving wordt, hoe minder koffie doorloopt per seconde.

Op naar mijn eerste lungo. Ik zet de filterdrager in de meest linkse stand, de ‘choke’ van mijn machinetje helemaal open. Bij het aanzetten van de machine loopt de koffie inderdaad lekker snel door. In 40 seconden is Lungo cup gevuld. Een waar genot als ik daarbij de warmtedamp langs de filter omhoog zie kringelen: dat belooft een goed hete koffie!

Dan nu een espresso besluit ik. Even verder draaien en ik schakel naar espressostand. Een nieuwe pad er in en draaien maar met de machine. Mijn espresso shotglas vult zich in 20 seconden. Een mooie crema, niet zo mooi hazelnootkleurig als een topbarista levert, maar ik vind hem prachtig om te zien.

Tijd voor een ristretto. In de verste stand loopt de koffie het minst snel door. In 13 seconden bereikt de machine 20 ml in mijn testglas. Behoorlijk snel voor ristretto, zeker. Niet optimaal als je het vergelijkt met de barista-machine-molen-bonen combi, maar absoluut acceptabel.

Nu lijkt het allemaal wat ingewikkeld met die verschillende standen. Nou ik kan je vertellen, dat is het niet. De juiste stand is eenvoudig te kiezen. Uiterst links = lungo, uiterst rechts = ristretto, ertussen in is espresso. Om dit allemaal wat makkelijker te maken heeft Francisfrancis op de filterhouder (het gedeelte van de machine waarin u de filterdrager vastmaakt) van groot naar klein drie afbeeldingen van kopjes op de rand aanbracht. Zo kan je in een oogopslag zien, in welke stand je welke koffie krijgt.

Belangrijk is wel te weten dat de plaatjes als indicaties gelezen moeten worden. De hendel hoeft dus niet precies op het plaatje te staan. In de praktijk betekent dat zo ondervond ik, dat met name bij het maken van een ristretto de hendel niet helemaal op het plaatje gedraaid kon worden, wel een eind in de richting. Omdat ik tegen zinloos geweld ben (vast = vast), besloot ik de hendel niet verder in te draaien. Een goede keuze dus!

Omdat ik zo lekker bezig was, heb ik het nog niet gehad over het leuke uitklopbakje dat Francisfrancis bij de X3 levert. Een accessoire die wat mij betreft een schot in de roos is: na een paar keer de houder op het aanrechtpak getikt te hebben om de hete gebruikte servings uit de filterdrager te laten vallen en deze mijn vingers net niet, net wel brandend naar de vullisbak gebracht te hebben, besloot ik mijn ledigheid te overwinnen en heb ik hem erbij gepakt. De gang naar de afvalbak is daarmee met 1 op 4 verminderd, groot is het bakje namelijk niet, handig is ie wel. Geen hete vingers meer, geen natte plekken meer op het aanrecht en vooral geen krassen op het aanrechtblad.

Wat maak ik van dit alles. Om kort te gaan, ik ben onder de indruk van de prestaties van de kleine X3 en zijn Triosysteem. Een lekker machientje, klein en toch stevig. Wat ook opvalt bij het dagelijks gebruik van de X3 is het lage geluidsniveau. Waar bij grote machines de pomp nogal wat decibel kan produceren bij het koffiezetten, vind ik de X3, zacht snorrend, bijna lieflijk zijn werk doen. Het Triosysteem is een uitkomst, zeker voor mensen die vaak wisselen tussen lungo en espresso. Ook Ristretto liefhebbers kunnen er mee uit de voeten, zij het dat de doorloopsnelheid van de koffie wat te hoog is.
Al met al is de X3 een fraaie machine die gezien zijn omvang grote prestaties levert.